Cienka granica pomiędzy dietą a zaburzeniem łaknienia
- Dodane przez Joanna Gajewska
- dnia 23 grudzieĹ 2013
- w kategorii Zaburzenia łaknienia
Czasami granica jest bardzo cienka.
Typowa osoba, która stosuje dietę wyczekuje zrzucenia wagi. Często owe wyczekiwanie przychodzi ze szczerą chęcią ogólnego poprawienia swojego zdrowia i właściwego odżywiania się. Typowa dieta kończy się gdy cel został osiągnięty (waga docelowa) lub gdy osoba ją stosująca zostaje zniechęcona przez niezadowalające rezultaty lub brak samo-dyscypliny.
Dostęp do strony internetowej oferującej w jednym miejscu wiele funkcji dla grupy ludzi zainteresowanej rozwojem osobistym. Integracja w grupy społecznościowe, możliwość opiniowania i oceniania artykułów, aktywność na forum.
Zaburzenie łaknienia często zaczyna się w ten sam sposób – chęć zrzucenia wagi. W zasadzie 80%-90% przypadków zaburzenia łaknienia zaczyna się od diety, jednak w tym przypadku dieta nigdy się nie kończy.
Podczas gdy dieta odnosi się do jedzenia i wagi, zaburzenie łaknienia staje się czymś dużo poważniejszym. Osoby z zaburzeniem łaknienia nie przerywają swojej „diety”, gdy osiągną pewien poziom wagi, natychmiast chcą osiągnąć nowy, niższy poziom. W pewnym momencie samoocena i decyzje życiowe osoby z zaburzeniem łaknienia w całości zależą od wagi i wyglądu.
Bardzo ważne są symptomy, których nie można dostrzec gołym okiem – symptomy psychiczne. Zaburzenia psychiczne są jednocześnie przyczyną i napędzają zaburzenia związane z odżywieniem. Są bardzo trudne w leczeniu.
Należy także pamiętać, że osoba wcale nie musi mieścić się we wszystkich kryteriach zaburzeń łaknienia takich jak anoreksja, bulimia lub kompulsywne objadanie się, aby wyrządzić sobie szkodę.
Komentarze do tego wpisu